10 ماهگی گل پسرم
دارم تک تک عکس های کوچیکیت تا الانت رو نگاه میکنم. نمیدونم چرا گریم گرفته. هر روز داری بزرگ و بزرگ تر میشی بدون اینکه اصلا متوجه بشیم. فقط با دیدن عکسات بزرگ شدنت رو میبینیم. از الان ترس اون روزی رو دارم که به اندازه ای شدی که دیگه از کنارم میری، الان مادر خودم رو میفهمم که با رفتن تک تک بچه هاش هردفعه خون گریه میکرد. چه درد بزرگیه اون روز . هرچند هر بچه ای یه روزی باید بره سراغ زندگی خودش. ای کاش بزرگ نمیشدید و همین جوری کوچیک میموندید. هروقت که ماما میگی و میدویی وای میستی به پاهام و بغل میخوای و نگاهم به اون چشای مظلوم و شیطونت میوفته، از خدا میپرسم یعنی حسی قشنگ تر از این هم وجود داره؟ یعنی امکان داره این اخر دوست داشتن باشه؟ خدایا مم...